Het was de stad van de liefde en dat moet het eigenlijk nog steeds zijn. Voor vele is Frankrijk het land van croissants, campings, voetbal en heerlijke wijn. Eigenlijk alle ingrediënten voor een rustig en prettig verblijf. En dan is er vrijdag e 13e… in combinatie met Parijs nu een tragedie.
Dit is wederom een dag welke veel mensen zich nog lang zullen blijven herinneren middels de vraag: “Waar was jij op dat moment”… En nog vele zullen zich dit ook exact weten.
Huub Teesing vind het vreselijk om te lezen en te zien wat er is gebeurt in de Franse hoofdstad. Het feit dat een paar knotsgekke mensen met een bizarre ideologie zulke vreselijke dingen kunnen aandoen is helaas een feit geworden. De schrik die veel mensen met zich meedragen de komende jaren is veelzeggend.
Het idee dat men solitair moest zijn en zich als 1 Frankrijk moet gedragen klinkt heel goed, echter blijft er in het achterhoofd van veel mensen nog het trauma zitten van zo’n aanslag. Een voorbeeld hiervan was bijvoorbeeld het incident een paar dagen later met een rotje (lees vuurwerk), waardoor een heuse “stampete” op gang kwam.
Dit aspect is veelzeggend over de manier waarop mensen bepaalde zaken verwerken. Een militair met PTSS (post traumatische stress stoornis) geneest immers ook niet in 1 dag. Aan dit aspect wordt vaak te snel voorbij gegaan. Dat is in combinatie met terrorisme voor een normale burger al helemaal wat anders. In het cognitieve geheugen van mensen worden dit soort zaken vrij snel getriggerd wat leidt tot een ander soortige reactie dan dat mensen zich voornemen.
Ooit was een slogan van Warchild wat deze situatie beschreef als volgt:
Help Warchild de oorlog uit een kind te halen!
Huub Teesing hoopt dat mensen zich gaan beseffen van de impact die hun daden hebben en de consequenties die dit tot gevolg hebben.
Huub Teesing vind het vreselijk om te lezen en te zien wat er is gebeurt in de Franse hoofdstad. Het feit dat een paar knotsgekke mensen met een bizarre ideologie zulke vreselijke dingen kunnen aandoen is helaas een feit geworden. De schrik die veel mensen met zich meedragen de komende jaren is veelzeggend.
Het idee dat men solitair moest zijn en zich als 1 Frankrijk moet gedragen klinkt heel goed, echter blijft er in het achterhoofd van veel mensen nog het trauma zitten van zo’n aanslag. Een voorbeeld hiervan was bijvoorbeeld het incident een paar dagen later met een rotje (lees vuurwerk), waardoor een heuse “stampete” op gang kwam.
Dit aspect is veelzeggend over de manier waarop mensen bepaalde zaken verwerken. Een militair met PTSS (post traumatische stress stoornis) geneest immers ook niet in 1 dag. Aan dit aspect wordt vaak te snel voorbij gegaan. Dat is in combinatie met terrorisme voor een normale burger al helemaal wat anders. In het cognitieve geheugen van mensen worden dit soort zaken vrij snel getriggerd wat leidt tot een ander soortige reactie dan dat mensen zich voornemen.
Ooit was een slogan van Warchild wat deze situatie beschreef als volgt:
Help Warchild de oorlog uit een kind te halen!
Huub Teesing hoopt dat mensen zich gaan beseffen van de impact die hun daden hebben en de consequenties die dit tot gevolg hebben.
No comments:
Post a Comment